Zastosowanie się do wskazówek zawartych w niniejszej instrukcji pozwoli Państwu prawidłowo i bezpiecznie wybudować komin. Montaż systemu kominowego ECO-sam należy wykonać zgodnie z załączoną instrukcja montażu, polskimi normami, przepisami budowlanymi oraz zasadami BHP. Niektóre elementy komina wymagają cięcia. Podczas tych prac należy stosować środki ochrony oczu (okulary ochronne), uszu (nauszniki) i układu oddechowego (maska ochronna typu P3/FFP3). Zaleca się ciąć na mokro lub z pochłanianiem pyłu.

Pustaki keramzytowe obudowy łączymy za pomocą zaprawy cementowo-wapienej marki M5 (PN-EN 998-2:2004) lub zaprawy do bloczków keramzytowych. Warstwa zaprawy powinna mieć grubość 1,0 cm. Nie można stosować cienkowarstwowych klejów do suporeksu. Podczas murowania należy zwrócić szczególną uwagę na to aby zaprawa nie zatkała narożnych kanałów wentylacyjnych. Niedopuszczalne jest również trwałe związanie przez zaprawę rury ceramicznej z obudową. W czasie montażu należy zabezpieczyć górną cześć komina przed zamoknięciem. Opady atmosferyczne mogą wypłukać świeżą zaprawę lub zawilgocić wełnę.

Przed montażem należy dokładnie przejrzeć dostarczone elementy ceramiczne i wyeliminować pęknięte, mogące powstać podczas transportu lub rozładunku. W tym celu należy ostukać rury, uszkodzone można poznać po głuchym, chroboczącym odgłosie. Prawidłowy odgłos powinien być dźwięczny. Kształtki ceramiczne łączymy wyłącznie za pomocą dostarczonej kwasoodpornej zaprawy. Wszystkie rury montujemy wewnętrznym wypustem do dołu /rys. 1/. Odwrotny montaż spowoduje wypłukanie przez kondensat zaprawy z fugi a w konsekwencji awarię komina.

Zaprawa kominowa jest w postaci proszku, do samodzielnego rozrobienia. Do czystego pojemnika wsypujemy zaprawę a następnie wlewamy czystą wodę w ilości 140 ml na 1 kg zaprawy. Starannie mieszamy w celu uzyskania jednolitej mieszanki. Konsystencja zaprawy w momencie nakładania powinna być mokro-półplastyczna. Czas użytkowania wynosi 1,5 godz. Należy przygotować takie wielkości porcji aby zużyć je w podanym czasie użytkowania. Zaschniętej i twardej zaprawy nie można już stosować. Po zakończonej pracy wymyć pojemnik i naczynia w wodzie. Świeżą fugę chronić przed słońcem tak aby wysychanie wody nie następowało zbyt szybko. Przy wyższych temperaturach należy zwiększyć udział wody pozwalający uzyskać odpowiedną konsystencję (25°C).

Rury łączymy wyłącznie za pomocą zawartej w zestawie zaprawy. Zamki rur powinny być czyste, odpylone i zwilżone mokrą gąbką. Zaprawę nakładamy szpachelką i wstawiamy kolejną rurę. Wilgotną gąbką wygładzamy wewnętrzną fugę pomiędzy rurami tak by była gładka, bez wypływów stwardniałej zaprawy. Temperatura w trakcie montażu powinna się zawierać w zakresie od 5°C do 25°C. Do utwardzenia zaprawy dochodzi po 24 godzinach w temperaturze 20°C, w niższych temperaturach po 48 godzinach. W czasie montażu nie można przesuwać rur.

Zalecamy zmontować „na sucho” pierwsze pięć pustaków pustaków keramzytowych wraz z rurami ceramicznymi. Wcześniej należy przygotować wszystkie pustaki wycinając w nich otwory. Warstwę zaprawy można zastąpić jedno-centymetrowymi paskami styropianu lub drewnianymi listewkami. Wstępny montaż pozwoli sprawdzić czy wycięte otwory pasują do kształtek KWP i KPO. Można łatwo dokonać niezbędne poprawki. Zdobyte doświadczenie będzie pomocne przy montażu „na mokro”.

Podłączenie pieca lub kominka do trójnika KPO może nastąpić dopiero po uzyskaniu trwałego połączenia rur ceramicznych (po 24 godzinach w temperaturze 20°C, w niższych temperaturach po 48 godzinach). Czopuch należy zamontować osiowo względem kształtki KPO. Jego średnica powinna być tak dobrana aby pomiędzy ścianką czopucha a kształtką KPO była zachowana dylatacja 5-10 mm /rys. 2/. Dylatację uszczelniamy żaroodpornym sznurem. Czopuch powinien wchodzić do kształtki KPO maksymalnie na 60 mm.

Należy zwrócić szczególną uwagę na rodzaj podłączanego urządzenia. Piece i kominki nie mogą wytwarzać spalin o temperaturze przekraczające 600°C. Sposób ich podłączenia powinien zagwarantować, że na ścianki wkładów kominowych nie będą działać bezpośrednio płomienie. Może to nastąpić przy nieprawidłowo dobranej długości i średnicy czopucha lub nadmiernym przegrzewaniem pieców. Niedopuszczalne jest stosowanie wkładów kominkowych bez osłony pod wyciągiem spalin oraz kotłów na gaz drzewny, które nie posiadają sterowanej regulacji temperatury spalin dla fazy grzania. Zabronione jest podłączanie prowizorycznych, przenośnych piecyków (tzw. kozy).

Po zakończeniu prac montażowych pozostawiamy komin przez około dwa tygodnie do czasu pełnego utwardzenia spoin i wyschnięcia elementów. Przy pierwszym rozruchu urządzenia grzewczego lub po dłuższym okresie nie korzystania z przewodu kominowego (zimny komin) należy stopniowo podnosić temperaturę spalin tak aby na wylocie przyrost nie przekroczył 50°C/h. Wzrost temperatury powinien być równomierny, bez gwałtownych skoków. Łagodne wygrzanie komina przy pierwszy uruchomieniu poprawi jego żywotność.

Po wykonaniu komina i przed rozpoczęciem eksploatacji należy dokonać odbioru przez uprawnionego mistrza kominarskiego według zaleceń normy PN-89/B-10425. Odbiór powinien zakończyć się podpisaniem protokołu dopuszczającego komin do użytkowania. Niedopuszczalne jest doprowadzanie do pożaru sadzy w kominie. Jest to wynikiem braku okresowego czyszczenia, które zgodnie z obowiązującymi przepisami powinno być przeprowadzane dla kotłów opalanych paliwem stałym – co najmniej cztery razy w roku, dla kotłów opalanych paliwem płynnym i gazowym – co najmniej dwa razy w roku. Odbiór komina i jego okresowe czyszczenie są jednymi z warunków uzyskania gwarancji.